FORUM-NURAS

[$$]

SCR szeroka nazwa systemów nadmiarowych czyli takich które muszą wypuszczać część mieszaniny oddechowej żeby system był bezpieczny. Głowna różnica między SCR a CCR to, na stałej głębokości SCR wypuszcza drobną część objętości pętli oddechowej. Książkę o rodzinie "constant mass flow-CMF" napisał Komandor Ryszard Kłos (praca zespołowa) tam jest bardzo dużo o tej klasie SCR, brakuje chociaż wstępnej wersji modelu matematycznego
do pozostałych rodzin "constant volume ratio-CVR" i "constant mass ratio-CMR". Tym się zajmę (zasilanych wcześniej przygotowaną mieszaniną). Podstawowe pojęcie które jest wygodne do modelu wywodzi się z wiedzy zastosowanej przez Szwedzkich fizjologów profesora Lundgrena.

Wentylacja podzielona przez zużycie tlenu jest wielkością stałą, dla ogółu populacji, niezależnie od wykonywanej pracy.

To dosyć zdumiewające, ale czy leżymy, czy kopiemy doły, to w stałej zliczonej wentylacji zużyjemy tyle samo tlenu. Ma to oczywiście ograniczenie w wysiłkach anerobowych w których pozyskiwanie energii odbywa się beztlenowo (system pozostaje bezpieczny, w odróżnieniu od CMF), dotyczy to wysiłków maksymalnych. Po tym wstępie można przejść do modelu wentylacji CMR. SCR w tej wersji jest zbudowany
tak żeby zliczyć oddechy dokładniej wdechy i po zliczeniu należy dostarczyć dawkę regenerującą o stałej masie. To prosto można zrealizować poprzez opróżnienie małej butli zasilanej stałym względnym nadciśnieniem (jak w typowym 1 stopniu). W pierwszych systemach było stosowane sprzęgło jednokierunkowe i zapadki do zaworu napełniania i opróżniania butli dozującej (ACSC).
Do zliczenia był stosowany miech oddechowy poprzez system dźwigni jego ruchy zliczały wentylację. To najoszczędniejsza rodzina SCR. To teraz zajmijmy się modelem matematycznym. Jak duża musi być dawka żeby zapewnić przeżycie nurka. Otóż z dawki dostarczonej zużyliśmy tlen, który musi być dostarczony, ale ciekawsza jest ta pozostała część do analizy, jaki jest skład czynnika oddechowego w pętli. W stanie ustalonym te reszty z dawek wypełniają obieg, a ich skład to skład obiegu.
Stąd umiejąc policzyć jaki jest skład, znamy parametry gazu w pętli. Fenomen tej klasy to stałość procentowej zawartości tlenu, nie zależnie od głębokości i wentylacji.
W zasdzie dla rozgarniętych nie ma potrzeby pisania czegokolwiek więcej.

Dlatego przejdę do rachunków.
Vdp=(Po+Dgh)V(h)=PoVo V-objętość butli dawkującej,dp-nadciśnienie zasilające butlę, Po-ciśnienie atmosferyczne, D-gęstość wody, g-przyspieszenie ziemskie, h-głębokość.
Ponieważ iloczyn PoVo jest stały, bo nie zależy od głębokości wielkość dawki po rozprężeniu do ciśnienia atmosferycznego, to wygodnie można liczyć bilans tlenu w warunkach powierzchniowych.
Zawartość tlenu w dawce mieszaniny to (fiO2)Vo fiO2-zawartość procentowa tlenu. to policzmy jaka jest zawartość procentowa tlenu w reszcie dawki tlenu.
(((fiO2)Vo)-K(Vi))/(Vo-K(Vi))=FiO2 K-współczynnik proporcjonalności do obliczenia zużycia tlenu z zintegrowanej wentylacji,Vi-zintegrowana wentylacja o stałej wielkości, FiO2-zawartość tlenu w pętli w stanie ustalonym.
Wnioski oczywiste. Tak opisaliśmy zawartość tlenu w pęli dla CMR, zostały pominięte stany przejściowe np po szybkim zanurzeniu gdy dopełniamy świerzyą mieszaniną o wyższej zawartości tlenu.
Ten system został sprawdzony w nurkowaniu swobodnym na 150m i 450m w warunkach symulowanych.

Ponieważ przejście do opisu Rodziny CVR (DC 55) jest natychmiastowe, to uczynię to, V(Po+Dgh)=PoV(h) tutaj V-pojemność małego miecha dawkującego świeżą mieszaninę oddechową, V(h)-wielkość dawki po rozprężeniu do ciśnienia atmosferycznego, jak widać rośnie wraz z głębokością co jest dużą wadą tego sytemu dawkowania.
To policzmy zawartość procentową tlenu w warunkach ustalonych na stałej głębokości ((fiO2)V(h)-K(Vi))/(V(h)-K(Vi))=FiO2(h) Vi-objętość zintegrowana wentylacji równa objętości dużego miecha (została zaniedbana zmiana pojemności dawki po związaniu CO2). Jak widać na małych głębokościach ten sposób dawkowania nie zapewnia właściwego ppO2 jeśli ma być ekonomiczny na dużych głębokościach.

To teraz zapraszam do dyskusji, jak zrobić SCR o stałym ppO2 nie zależnie od głębokości i wentylacji (zgłoszenie P-377789).

pozdrawiam Ryszard Czarnecki

SCR szeroka nazwa systemów nadmiarowych czyli takich które muszą wypuszczać część mieszaniny oddechowej żeby system był bezpieczny. Głowna różnica między SCR a CCR to, na stałej głębokości SCR wypuszcza drobną część objętości pętli oddechowej. Książkę o rodzinie "constant mass flow-CMF" napisał Komandor Ryszard Kłos (praca zespołowa) tam jest bardzo dużo o tej klasie SCR, brakuje chociaż wstępnej wersji modelu matematycznego
do pozostałych rodzin "constant volume ratio-CVR" i "constant mass ratio-CMR". Tym się zajmę (zasilanych wcześniej przygotowaną mieszaniną). Podstawowe pojęcie które jest wygodne do modelu wywodzi się z wiedzy zastosowanej przez Szwedzkich fizjologów profesora Lundgrena.

Wentylacja podzielona przez zużycie tlenu jest wielkością stałą, dla ogółu populacji, niezależnie od wykonywanej pracy.

To dosyć zdumiewające, ale czy leżymy, czy kopiemy doły, to w stałej zliczonej wentylacji zużyjemy tyle samo tlenu. Ma to oczywiście ograniczenie w wysiłkach anerobowych w których pozyskiwanie energii odbywa się beztlenowo (system pozostaje bezpieczny, w odróżnieniu od CMF), dotyczy to wysiłków maksymalnych. Po tym wstępie można przejść do modelu wentylacji CMR. SCR w tej wersji jest zbudowany
tak żeby zliczyć oddechy dokładniej wdechy i po zliczeniu należy dostarczyć dawkę regenerującą o stałej masie. To prosto można zrealizować poprzez opróżnienie małej butli zasilanej stałym względnym nadciśnieniem (jak w typowym 1 stopniu). W pierwszych systemach było stosowane sprzęgło jednokierunkowe i zapadki do zaworu napełniania i opróżniania butli dozującej (ACSC).
Do zliczenia był stosowany miech oddechowy poprzez system dźwigni jego ruchy zliczały wentylację. To najoszczędniejsza rodzina SCR. To teraz zajmijmy się modelem matematycznym. Jak duża musi być dawka żeby zapewnić przeżycie nurka. Otóż z dawki dostarczonej zużyliśmy tlen, który musi być dostarczony, ale ciekawsza jest ta pozostała część do analizy, jaki jest skład czynnika oddechowego w pętli. W stanie ustalonym te reszty z dawek wypełniają obieg, a ich skład to skład obiegu.
Stąd umiejąc policzyć jaki jest skład, znamy parametry gazu w pętli. Fenomen tej klasy to stałość procentowej zawartości tlenu, nie zależnie od głębokości i wentylacji.
W zasdzie dla rozgarniętych nie ma potrzeby pisania czegokolwiek więcej.

Dlatego przejdę do rachunków.
Vdp=(Po+Dgh)V(h)=PoVo V-objętość butli dawkującej,dp-nadciśnienie zasilające butlę, Po-ciśnienie atmosferyczne, D-gęstość wody, g-przyspieszenie ziemskie, h-głębokość.
Ponieważ iloczyn PoVo jest stały, bo nie zależy od głębokości wielkość dawki po rozprężeniu do ciśnienia atmosferycznego, to wygodnie można liczyć bilans tlenu w warunkach powierzchniowych.
Zawartość tlenu w dawce mieszaniny to (fiO2)Vo fiO2-zawartość procentowa tlenu. to policzmy jaka jest zawartość procentowa tlenu w reszcie dawki tlenu.
(((fiO2)Vo)-K(Vi))/(Vo-K(Vi))=FiO2 K-współczynnik proporcjonalności do obliczenia zużycia tlenu z zintegrowanej wentylacji,Vi-zintegrowana wentylacja o stałej wielkości, FiO2-zawartość tlenu w pętli w stanie ustalonym.
Wnioski oczywiste. Tak opisaliśmy zawartość tlenu w pęli dla CMR, zostały pominięte stany przejściowe np po szybkim zanurzeniu gdy dopełniamy świerzyą mieszaniną o wyższej zawartości tlenu.
Ten system został sprawdzony w nurkowaniu swobodnym na 150m i 450m w warunkach symulowanych.

Ponieważ przejście do opisu Rodziny CVR (DC 55) jest natychmiastowe, to uczynię to, V(Po+Dgh)=PoV(h) tutaj V-pojemność małego miecha dawkującego świeżą mieszaninę oddechową, V(h)-wielkość dawki po rozprężeniu do ciśnienia atmosferycznego, jak widać rośnie wraz z głębokością co jest dużą wadą tego sytemu dawkowania.
To policzmy zawartość procentową tlenu w warunkach ustalonych na stałej głębokości ((fiO2)V(h)-K(Vi))/(V(h)-K(Vi))=FiO2(h) Vi-objętość zintegrowana wentylacji równa objętości dużego miecha (została zaniedbana zmiana pojemności dawki po związaniu CO2). Jak widać na małych głębokościach ten sposób dawkowania nie zapewnia właściwego ppO2 jeśli ma być ekonomiczny na dużych głębokościach.

To teraz zapraszam do dyskusji, jak zrobić SCR o stałym ppO2 nie zależnie od głębokości i wentylacji (zgłoszenie P-377789).

pozdrawiam Ryszard Czarnecki