FORUM-NURAS

[Motti]

Został postawiony problem gdzie znajduje się sufit dekompresyjny, dla różnych prędkości wynurzania.
Dodatkowo padła odpowiedź, że nie da się tego określic'.
Z wykresu widzimy że weszliśmy w nurkowanie dekompresyjne.
Zastanówmy się co to oznacza, tylko tyle że prężnośc' gazu obojętnego w tkance kontrolującej, osiągnęła prężnośc' dopuszczalną
przez model z odpowiednim konserwatyzmem. (Przy czym wcale nie pierwsza tkanka kontroluje początek dekompresji, np 12m 360 min,
pierwsza tkanka nie osiaga prężności kontrolującej głębokośc' sufitu dekompresyjnego.)
M(h) = Mo + dM*h dla zastosowanego konserwatzymu równanie ma postac' Mk(h) = a + b*h
Konserwatyzm można nakładac' na Mo i dM.

Zastanówmy się jak zmienia się prężnośc' w pierwszej i drugiej tkance dla konserwatyzmu 70%.
Obliczę osiągnięte prężności 1, 2 i 3 tkance dla nurkowania 50m 15min. Czasy połowicznego odsycania to 5, 8 i 12,5min.
Obliczę od ciśnienia przesycenia, głębokości zrównania prężności w tkance i ograniczeniu przesycenia nakładanym przez model Buhlmanna.
Bez korzystania z równania Szreinera, obliczenie jest żmudne, lecz możliwe do wykonania.
Zamieniamy ciągłe wynurzanie ze stałą prędkością, na wynurzanie ze schodkami np co 5m,
gdzie przebywamy czas, jaki zajmuje przebycie tego dystansu.
Pytanie czy w którymś wariancie wynurzania prężnoś zacznie malec' ?
Jeśli tak, to ten wariant ma niższą głębokoś sufitu dekompresyjnego
(to wiadomo od początku, lecz nie autorowi rysunku jest to wiadome).

5 m przebywamy odpowiednio w 20 s dla 15m/min, 30 s 10m/min i 1min dla 5m/min.

Na głębokości 50 ciśnienie azotu w powietrzu to 4,68 at czyli 46,8 m słupa wody.
Prężnośc' w tkankach początkowa to 7,5 mm słupa wody.

Więc osiągnięte prężności to

1Pt1=46,8+(7,5 - 46,8)*0,5^(15/5)= 41,8875
1Pt2=46,8+(7,5 - 46,8)*0,5^(15/8)= 36,0857
1Pt3=46,8+(7,5 - 46,8)*0,5^(15/12,5)= 29,6029

Teraz obliczymy głębokości sufitów dla tych tkanek, sufit dekompresji to maksymalna wartośc' z tych głębokości.

Wybierając sposób nakładania konserwatyzmu zaproponuję nałożenie na Mo i dM
(Moi -10)k1 + 10 = a
(dMoi -1)k2 + 1 = b
Dla konserwatyzmu 70 % współczynniki k1 = 0,3 i k2 = 0,3

Mo1 = 29,6 M1 = (29,6 - 10)*0,3 + 10 = 15,88
Mo2 = 25,4 M2 = (25,4 - 10)*0,3 + 10 = 14,62
Mo3 = 22,5 M2 = (22,5 - 10)*0,3 + 10 = 13,75

dM1 = 1,7928 dM1 = (1,7928 - 1)*0,3 + 1 = 1,23784
dM2 = 1,5362 dM2 = (1,5362 - 1)*0,3 + 1 = 1,16086
dM3 = 1,3817 dM3 = (1,3817 - 1)*0,3 + 1 = 1,11451

Teraz możemy obliczyc' która tkanka będzie miała największą głębokoś sufitu i dalsze obliczenia możemy
prowadzic' tylko dla niej jeśli będą miały zblizone głębokości to prowadzimy obliczenia dla nich. O ile nie zbliży się do następnej (co miało miejsce w tym obliczeniu).
Mk(h) = a + b*h

41,8875 = 15,88 + 1,23784*h1
h1 = (41,8875 - 15,88)/1,23784 = 21,0103 m

36,0857 = 14,62 + 1,16086*h2
h2 = (36,0857 - 14,62)/1,16086 = 18,4912 m

29,6029 = 13,75 + 1,11451*h3
h3 = (29,6029 - 13,75)/1,11451 = 14,2240 m

Jak widzimy ten wariant dekompresji kontroluje 1 tkanka, dla niej będą prowadzone dalsze obliczenia, od głębokości 50 do 21 m.
Ponownie zostanie obliczona głębokośc' sufitu dla różnych prędkości wynurzania.

Pt1= 41,8875
Taką pręznoś osiągneliśmy po dennej fazie nurkowania. Nie uwzględnione zostało sprężanie dało by to nieco mniejszą wartośc',
lecz również szybkie sprężanie powoduje wzrost ilości zgromadzonego inertu w tkankach prof Gulyar rok 2005 konferencja PTMiTH.
Dlatego taki wybór jest konserwatywną oceną zwiekszającą bezpieczeństwo dekompresji.

Na głębokości 45 m cinienie azotu wynosi 42,9 m słupa wody
przebywamy odpowiednio w 20s dla 15m/min, 30s 10m/min i 1min dla 5m/min.
wprowadzę oznaczenia prędkości

2Pt15=42,9+(41,8875 - 42,9)*0,5^(0,33333/5) = 41,93322
2Pt10=42,9+(41,8875 - 42,9)*0,5^(0,5/5) = 41,9553
2Pt5=42,9+(41,8875 - 42,9)*0,5^(1/5) = 42,0185

2Pt28 = 42,9 + (36,0857 - 42,9)*0,5^(1/8) = 36,6512 (okazało się że druga tkanka kontroluje koniec wynurzania, dlatego jest również prowadzone obliczenie zmian prężnosci w tej tkance)

Na tym etapie wszystkie prędkosci wynurzania zwiększyły ilośc rozpuszczonego inertnego gazu,
jak było do przewidzenia, najwięcej w najmniejszej prędkości wynurzania.

Kolejny przystanek 40 m cisnienie azotu 39 m słupa wody.

3Pt15=39+(41,93322 - 39)*0,5^(0,33333/5) = 41,8007
3Pt10=39+(41,9553 - 39)*0,5^(0,5/5) = 41,7573
3Pt5=39+(42,0185 - 39)*0,5^(1/5) = 41,62

3Pt28 = 39 + (36,6512 - 39)*0,5^(1/8) = 36,8461 (tu nadal rosnie prężnośc')


Jak widzimy prężnośc' jest najniższa w najwolniejszym wariancie wynurzania i tak będzie przebiegało dalej.
Lecz również gromadzi to większą ilośc' inertu w wyższych przedziałach tkankowych, co wydłuzy całkowity czas dekompresji.

Kolejny przystanek 35 m cisnienie azotu 35,1 m słupa wody.

4Pt15=35,1+(41,8007 - 35,1)*0,5^(0,33333/5) = 41,4981
4Pt10=35,1+(41,7573 - 35,1)*0,5^(0,5/5) = 41,31148
4Pt5=35,1+(41,62 - 35,1)*0,5^(1/5) = 40,77598

4Pt28 = 35,1 + (36,8461 - 35,1)*0,5^(1/8) = 36,7011 (tu zaczyna malec' bo cisnienie inertu spadło poniżej prężności w tkance, takie zjawisko wystepuje w tkankach naróznych głębokościach, nawet dekompresja na NX 50 na 21m potrafi zwiększac' iloś inertu w najwoniejszych tkankach)


Kolejny przystanek 30 m to 31,2 m słupa wody.

5Pt15=31,2+(41,4981 - 31,2)*0,5^(0,33333/5) = 41,03305
5Pt10=31,2+(41,31148 - 31,2)*0,5^(0,5/5) = 40,6343
5Pt5=31,2+(40,77598 - 31,2)*0,5^(1/5) = 39,5363

5Pt28 = 31,2 + (36,7011 - 31,2)*0,5^(1/8) = 36,2445


Kolejny przystanek 25 m 27,3 m słupa wody.

6Pt15=27,3+(41,03305 - 27,3)*0,5^(0,33333/5) = 40,41288
6Pt10=27,3+(40,6343 - 27,3)*0,5^(0,5/5) = 39,7413
6Pt5=27,3+(39,5363 - 27,3)*0,5^(1/5) = 37,9523

6Pt28 = 27,3 + (36,2445 - 27,3)*0,5^(1/8) = 35,5021


Kolejny przystanek 20 m 23,4 m słupa wody.

7Pt15=23,4+(40,41288 - 23,4)*0,5^(0,33333/5) = 39,6446
7Pt10=23,4+(39,7413 - 23,4)*0,5^(0,5/5) = 38,6469
7Pt5=23,4+(37,9523 - 23,4)*0,5^(1/5) = 36,0685

7Pt28 = 23,4 + (35,5021 - 23,4)*0,5^(1/8) = 34,4976


Jak widzimy największy spadek prężności wystąpił przy prędkości wynurzania 5m min.
Najmniejszy dla 15m min.

Obliczmy głębokości sufitu dla tych prężności

39,6446 = 15,88 + 1,23784*h15
h15 = (39,6446 - 15,88)/1,23784 = 19,1984 m

38,6469 = 15,88 + 1,23784*h15
h1 = (38,6469 - 15,88)/1,23784 = 17,9251 m

36,0685 = 15,88 + 1,23784*h15
h5 = (36,0685 - 15,88)/1,23784 = 16,3 m

Widzimy ze najwolniejszy wariant wynurzania zredukował głębokośc' sufitu dekompresyjnego z 19,2 m do 16,3
Poniżej wartości h2 = 18,4912 m obliczonej dla drugiej, tkanki z czasem 8 min, jest większa.
To dla pewności czy nie nastapiła zmiana tkanki kontrolnej, trzeba obliczyc' czy w drugiej tkance prężnośc' spadła i głębokoś sufitu
dla tej tkanki jest mniejsza, dla prędkosci wynurzania 5 m/min.

Dlatego wprowadzam w obliczenia wyżej przeliczenia dla drugiej tkanki oznaczone jako Pt28
Osiągnięta prężnośc' po wolnym wynurzaniu to 34,4976
Obliczam głębokoś sufitu (nie zmieniam wartości konserwatyzmu, w GF jest to stosowane, lecz też jest wiele sposobów wyboru)

34,4976 = 14,62 + 1,16086*h2
h2 = (34,4976 - 14,62)/1,16086 = 17,12 m

Oznacza to że dla wolnego wynurzania głębokoś sufitu wynosi 17,12 m, bo druga tkanka przejeła kontrolę dekompresji.

Czyli mamy : 19,2 m dla 15 m/min, 17,9 m dla 10 m/min i 17,12 m dla 5 m/min.

Jak widzimy obliczenie głębokości sufitu dekompresyjnego jest proste i elementarne (największa głębokośc' przy której występuje zrównanie prężności z ograniczeniem nakładanym przez model z konserwatyzmem).

Dlatego zdumiony jestem że są propagowane bzdury.
Informacje podane na rysunku nie były przeliczone, amen.

Głębokośc sufitu dekompresyjnego to hs = sup(hi=[Pi(t)-ai]/bi) gdzie Pi(t) prężnośc' w i-tej tkance i=1, 2, .... 16 w ZH-L16, ai to Moi z konserwatyzmem, bi to dM z konserwatyzmem.
Proste i znane.
Dlatego dla 5m/min druga tkanka przejmuje kontrolę dekompresji. Pokazałem kontrprzykład który skutecznie pokazuje brak podstaw do kreślenia takiego obrazka.
Dla innych profili np 12m 360 min różnica głębokości dla różnych prędkości wynurzania występuje, w taką stronę o jakiej mówisz, tyle że różnice bedą na poziomie centymetrów.

pozdrawiam rc

Został postawiony problem gdzie znajduje się sufit dekompresyjny, dla różnych prędkości wynurzania.
Dodatkowo padła odpowiedź, że nie da się tego określic'.
Z wykresu widzimy że weszliśmy w nurkowanie dekompresyjne.
Zastanówmy się co to oznacza, tylko tyle że prężnośc' gazu obojętnego w tkance kontrolującej, osiągnęła prężnośc' dopuszczalną
przez model z odpowiednim konserwatyzmem. (Przy czym wcale nie pierwsza tkanka kontroluje początek dekompresji, np 12m 360 min,
pierwsza tkanka nie osiaga prężności kontrolującej głębokośc' sufitu dekompresyjnego.)
M(h) = Mo + dM*h dla zastosowanego konserwatzymu równanie ma postac' Mk(h) = a + b*h
Konserwatyzm można nakładac' na Mo i dM.

Zastanówmy się jak zmienia się prężnośc' w pierwszej i drugiej tkance dla konserwatyzmu 70%.
Obliczę osiągnięte prężności 1, 2 i 3 tkance dla nurkowania 50m 15min. Czasy połowicznego odsycania to 5, 8 i 12,5min.
Obliczę od ciśnienia przesycenia, głębokości zrównania prężności w tkance i ograniczeniu przesycenia nakładanym przez model Buhlmanna.
Bez korzystania z równania Szreinera, obliczenie jest żmudne, lecz możliwe do wykonania.
Zamieniamy ciągłe wynurzanie ze stałą prędkością, na wynurzanie ze schodkami np co 5m,
gdzie przebywamy czas, jaki zajmuje przebycie tego dystansu.
Pytanie czy w którymś wariancie wynurzania prężnoś zacznie malec' ?
Jeśli tak, to ten wariant ma niższą głębokoś sufitu dekompresyjnego
(to wiadomo od początku, lecz nie autorowi rysunku jest to wiadome).

5 m przebywamy odpowiednio w 20 s dla 15m/min, 30 s 10m/min i 1min dla 5m/min.

Na głębokości 50 ciśnienie azotu w powietrzu to 4,68 at czyli 46,8 m słupa wody.
Prężnośc' w tkankach początkowa to 7,5 mm słupa wody.

Więc osiągnięte prężności to

1Pt1=46,8+(7,5 - 46,8)*0,5^(15/5)= 41,8875
1Pt2=46,8+(7,5 - 46,8)*0,5^(15/8)= 36,0857
1Pt3=46,8+(7,5 - 46,8)*0,5^(15/12,5)= 29,6029

Teraz obliczymy głębokości sufitów dla tych tkanek, sufit dekompresji to maksymalna wartośc' z tych głębokości.

Wybierając sposób nakładania konserwatyzmu zaproponuję nałożenie na Mo i dM
(Moi -10)k1 + 10 = a
(dMoi -1)k2 + 1 = b
Dla konserwatyzmu 70 % współczynniki k1 = 0,3 i k2 = 0,3

Mo1 = 29,6 M1 = (29,6 - 10)*0,3 + 10 = 15,88
Mo2 = 25,4 M2 = (25,4 - 10)*0,3 + 10 = 14,62
Mo3 = 22,5 M2 = (22,5 - 10)*0,3 + 10 = 13,75

dM1 = 1,7928 dM1 = (1,7928 - 1)*0,3 + 1 = 1,23784
dM2 = 1,5362 dM2 = (1,5362 - 1)*0,3 + 1 = 1,16086
dM3 = 1,3817 dM3 = (1,3817 - 1)*0,3 + 1 = 1,11451

Teraz możemy obliczyc' która tkanka będzie miała największą głębokoś sufitu i dalsze obliczenia możemy
prowadzic' tylko dla niej jeśli będą miały zblizone głębokości to prowadzimy obliczenia dla nich. O ile nie zbliży się do następnej (co miało miejsce w tym obliczeniu).
Mk(h) = a + b*h

41,8875 = 15,88 + 1,23784*h1
h1 = (41,8875 - 15,88)/1,23784 = 21,0103 m

36,0857 = 14,62 + 1,16086*h2
h2 = (36,0857 - 14,62)/1,16086 = 18,4912 m

29,6029 = 13,75 + 1,11451*h3
h3 = (29,6029 - 13,75)/1,11451 = 14,2240 m

Jak widzimy ten wariant dekompresji kontroluje 1 tkanka, dla niej będą prowadzone dalsze obliczenia, od głębokości 50 do 21 m.
Ponownie zostanie obliczona głębokośc' sufitu dla różnych prędkości wynurzania.

Pt1= 41,8875
Taką pręznoś osiągneliśmy po dennej fazie nurkowania. Nie uwzględnione zostało sprężanie dało by to nieco mniejszą wartośc',
lecz również szybkie sprężanie powoduje wzrost ilości zgromadzonego inertu w tkankach prof Gulyar rok 2005 konferencja PTMiTH.
Dlatego taki wybór jest konserwatywną oceną zwiekszającą bezpieczeństwo dekompresji.

Na głębokości 45 m cinienie azotu wynosi 42,9 m słupa wody
przebywamy odpowiednio w 20s dla 15m/min, 30s 10m/min i 1min dla 5m/min.
wprowadzę oznaczenia prędkości

2Pt15=42,9+(41,8875 - 42,9)*0,5^(0,33333/5) = 41,93322
2Pt10=42,9+(41,8875 - 42,9)*0,5^(0,5/5) = 41,9553
2Pt5=42,9+(41,8875 - 42,9)*0,5^(1/5) = 42,0185

2Pt28 = 42,9 + (36,0857 - 42,9)*0,5^(1/8) = 36,6512 (okazało się że druga tkanka kontroluje koniec wynurzania, dlatego jest również prowadzone obliczenie zmian prężnosci w tej tkance)

Na tym etapie wszystkie prędkosci wynurzania zwiększyły ilośc rozpuszczonego inertnego gazu,
jak było do przewidzenia, najwięcej w najmniejszej prędkości wynurzania.

Kolejny przystanek 40 m cisnienie azotu 39 m słupa wody.

3Pt15=39+(41,93322 - 39)*0,5^(0,33333/5) = 41,8007
3Pt10=39+(41,9553 - 39)*0,5^(0,5/5) = 41,7573
3Pt5=39+(42,0185 - 39)*0,5^(1/5) = 41,62

3Pt28 = 39 + (36,6512 - 39)*0,5^(1/8) = 36,8461 (tu nadal rosnie prężnośc')


Jak widzimy prężnośc' jest najniższa w najwolniejszym wariancie wynurzania i tak będzie przebiegało dalej.
Lecz również gromadzi to większą ilośc' inertu w wyższych przedziałach tkankowych, co wydłuzy całkowity czas dekompresji.

Kolejny przystanek 35 m cisnienie azotu 35,1 m słupa wody.

4Pt15=35,1+(41,8007 - 35,1)*0,5^(0,33333/5) = 41,4981
4Pt10=35,1+(41,7573 - 35,1)*0,5^(0,5/5) = 41,31148
4Pt5=35,1+(41,62 - 35,1)*0,5^(1/5) = 40,77598

4Pt28 = 35,1 + (36,8461 - 35,1)*0,5^(1/8) = 36,7011 (tu zaczyna malec' bo cisnienie inertu spadło poniżej prężności w tkance, takie zjawisko wystepuje w tkankach naróznych głębokościach, nawet dekompresja na NX 50 na 21m potrafi zwiększac' iloś inertu w najwoniejszych tkankach)


Kolejny przystanek 30 m to 31,2 m słupa wody.

5Pt15=31,2+(41,4981 - 31,2)*0,5^(0,33333/5) = 41,03305
5Pt10=31,2+(41,31148 - 31,2)*0,5^(0,5/5) = 40,6343
5Pt5=31,2+(40,77598 - 31,2)*0,5^(1/5) = 39,5363

5Pt28 = 31,2 + (36,7011 - 31,2)*0,5^(1/8) = 36,2445


Kolejny przystanek 25 m 27,3 m słupa wody.

6Pt15=27,3+(41,03305 - 27,3)*0,5^(0,33333/5) = 40,41288
6Pt10=27,3+(40,6343 - 27,3)*0,5^(0,5/5) = 39,7413
6Pt5=27,3+(39,5363 - 27,3)*0,5^(1/5) = 37,9523

6Pt28 = 27,3 + (36,2445 - 27,3)*0,5^(1/8) = 35,5021


Kolejny przystanek 20 m 23,4 m słupa wody.

7Pt15=23,4+(40,41288 - 23,4)*0,5^(0,33333/5) = 39,6446
7Pt10=23,4+(39,7413 - 23,4)*0,5^(0,5/5) = 38,6469
7Pt5=23,4+(37,9523 - 23,4)*0,5^(1/5) = 36,0685

7Pt28 = 23,4 + (35,5021 - 23,4)*0,5^(1/8) = 34,4976


Jak widzimy największy spadek prężności wystąpił przy prędkości wynurzania 5m min.
Najmniejszy dla 15m min.

Obliczmy głębokości sufitu dla tych prężności

39,6446 = 15,88 + 1,23784*h15
h15 = (39,6446 - 15,88)/1,23784 = 19,1984 m

38,6469 = 15,88 + 1,23784*h15
h1 = (38,6469 - 15,88)/1,23784 = 17,9251 m

36,0685 = 15,88 + 1,23784*h15
h5 = (36,0685 - 15,88)/1,23784 = 16,3 m

Widzimy ze najwolniejszy wariant wynurzania zredukował głębokośc' sufitu dekompresyjnego z 19,2 m do 16,3
Poniżej wartości h2 = 18,4912 m obliczonej dla drugiej, tkanki z czasem 8 min, jest większa.
To dla pewności czy nie nastapiła zmiana tkanki kontrolnej, trzeba obliczyc' czy w drugiej tkance prężnośc' spadła i głębokoś sufitu
dla tej tkanki jest mniejsza, dla prędkosci wynurzania 5 m/min.

Dlatego wprowadzam w obliczenia wyżej przeliczenia dla drugiej tkanki oznaczone jako Pt28
Osiągnięta prężnośc' po wolnym wynurzaniu to 34,4976
Obliczam głębokoś sufitu (nie zmieniam wartości konserwatyzmu, w GF jest to stosowane, lecz też jest wiele sposobów wyboru)

34,4976 = 14,62 + 1,16086*h2
h2 = (34,4976 - 14,62)/1,16086 = 17,12 m

Oznacza to że dla wolnego wynurzania głębokoś sufitu wynosi 17,12 m, bo druga tkanka przejeła kontrolę dekompresji.

Czyli mamy : 19,2 m dla 15 m/min, 17,9 m dla 10 m/min i 17,12 m dla 5 m/min.

Jak widzimy obliczenie głębokości sufitu dekompresyjnego jest proste i elementarne (największa głębokośc' przy której występuje zrównanie prężności z ograniczeniem nakładanym przez model z konserwatyzmem).

Dlatego zdumiony jestem że są propagowane bzdury.
Informacje podane na rysunku nie były przeliczone, amen.

Głębokośc sufitu dekompresyjnego to hs = sup(hi=[Pi(t)-ai]/bi) gdzie Pi(t) prężnośc' w i-tej tkance i=1, 2, .... 16 w ZH-L16, ai to Moi z konserwatyzmem, bi to dM z konserwatyzmem.
Proste i znane.
Dlatego dla 5m/min druga tkanka przejmuje kontrolę dekompresji. Pokazałem kontrprzykład który skutecznie pokazuje brak podstaw do kreślenia takiego obrazka.
Dla innych profili np 12m 360 min różnica głębokości dla różnych prędkości wynurzania występuje, w taką stronę o jakiej mówisz, tyle że różnice bedą na poziomie centymetrów.

pozdrawiam rc

[mi_g]

[kraken]

Dla różnych konserwatyzmów będą różne wyniki co do głębokości sufitu (jak i wielu innych parametrów dekompresji) a wpływ konserwatyzmu na końcowy plan jest najprawdopodobniej większy niż jakichkolwiek innych czynników w granicach rozsądku dla danej głębokości, czasu i mieszanek. Dlatego podstawowa dyskusja osób nurkujących pod wodą a nie w internecie powinna dotyczyć wielkości konserwatyzmu (w konkretnych modelach) a potem dopiero na to można nakładać wiele innych.
MSC

[mi_g]

[Nuroslaw]

tak się bawicie w to liczenie, ale czy całkowity czas wynurzania nie będzie dłuższy niż ten z przystankami? Pewnie tak. W praktycznym zastosowaniu łatwiej się zatrzymać niż iść z prędkością minimalną - bo nigdy nie będzie idealna, a wymaga większego wysiłku (znów saturacja)

Normalnie w czasie wynurzania również następuje saturacja tkanek które nie osiągnęły 100% nasycenia dla mniejszej głębokości do której dążymy. To powoduje, że musimy dodatkowo zwolnić prędkość wynurzania, co skutkuje jeszcze większą saturacją. Warunkiem punktu zerowego, to byłaby dekompresja od 100% saturacji.

Ale do rzeczy: czasem lepiej wykonać skok z 50 do 30 m w krótkim czasie i wówczas desaturacja następuje dużo szybciej niż na głebokości 45, 44, 43... w układzie ciągłym.

tak się bawicie w to liczenie, ale czy całkowity czas wynurzania nie będzie dłuższy niż ten z przystankami? Pewnie tak. W praktycznym zastosowaniu łatwiej się zatrzymać niż iść z prędkością minimalną - bo nigdy nie będzie idealna, a wymaga większego wysiłku (znów saturacja)

Normalnie w czasie wynurzania również następuje saturacja tkanek które nie osiągnęły 100% nasycenia dla mniejszej głębokości do której dążymy. To powoduje, że musimy dodatkowo zwolnić prędkość wynurzania, co skutkuje jeszcze większą saturacją. Warunkiem punktu zerowego, to byłaby dekompresja od 100% saturacji.

Ale do rzeczy: czasem lepiej wykonać skok z 50 do 30 m w krótkim czasie i wówczas desaturacja następuje dużo szybciej niż na głebokości 45, 44, 43... w układzie ciągłym.

[kraken]

Wynurzanie się po krzywej bez konkretnych przystanków proponuje Helo2. Sporo nurkuję na tym komputerze i generalnie wygląda to tak. Z dna komputer proponuje kilka deepstopów a potem pokazuje sufit który się zwija (wypłyca) po 10 cm, typu 14,2/14,1/14,0/13,9/13,8 do 3,0. Tempo wynurzania się jest coraz wolniejsze zgodnie z typową krzywą wynurzania. Osobiście realizuję to tak jak gdybym wykonywał przystanki co kilkadziesiąt cm i ze względu na konserwatyzm trzymam się 3 metry pod sufitem jeżeli nic mnie nie pogania.

Generalnie:
wolne wynurzania w pobliżu maksymalnej głębokości obniża sufit dekompresyjny - sufit schodzi głębiej.
wolne wynurzanie w pobliżu sufitu podnosi sufit dekompresyjny - sufit wypłyca się.

Ale tak czy tak konserwatyzm ma większy na to wpływ niż różnice prędkości wynurzania (w granicach rozsądku)

MSC

[mi_g]

[jackdiver]

[fwj]

[Motti]

[anarchista]

Zapisanie pewnego wzorku okazało się bardzo przydatne.

pozdrawiam rc

Zapisanie pewnego wzorku okazało się bardzo przydatne.

pozdrawiam rc

[nuras5]

Rysiu - czy to nie schizofrenia - dyskutujesz sam ze sobą !

[anarchista]